Dat zijn die mensen vol vragen. Zij die willen weten waarom. Zij die moeilijk voor 1 job kunnen gaan.
Zij die graag bijleren of dingen in vraag stellen. Zij die altijd zien wat er nog beter kan. Zij die er 200% voor gaan. Maar dan misschien plots moe zijn en niet weten waarom. Zij die niet houden van middelmatigheid. Zij die worstelen met erkenning krijgen of vragen.
Moeilijke gevallen en grensverleggers.
Dat zijn de mensen voor wie ik graag werk. Omdat het uitmaakt. Omdat het goed moet zijn.
Herinneringen zijn vluchtig – ze glippen door onze vingers als zand, terwijl we proberen ze vast te houden. Mijn werk verkent deze vergankelijkheid en de manieren waarop we trachten herinneringen tastbaar te maken. Ik verzamel objecten, spullen die hun oorspronkelijke functie hebben verloren, en transformeer ze tot iets nieuws. Wat sommigen als afval beschouwen, zie ik als een reservoir van verhalen en betekenissen.
Door materialen te hergebruiken en opnieuw te rangschikken, geef ik herinneringen een nieuwe vorm. Ik onderzoek hoe objecten ons verleden kunnen dragen en hoe we door transformatie nieuwe lagen van betekenis kunnen toevoegen. Mijn werk stelt vragen over waarde: wanneer wordt iets een dierbaar aandenken, en wanneer wordt het weggegooid? Hoe kunnen we vasthouden aan wat vervliegt?
In mijn praktijk ontstaat kunst uit dat wat achterblijft. Het is een dialoog tussen vergankelijkheid en behoud, tussen vergeten en herinneren.
DRAWINGS ON THINGS
Tekeningen van mijn dochter en ikzelf op kaartjes, T-shirts, klokken …